Psychoterapia Tańcem i Ruchem

DMT to skrót od angielskiej nazwy tej metody – Dance Movement Therapy – jako że powstała ona w latach 40-tych XX w. w Stanach Zjednoczonych. Psychoterapia Tańcem i Ruchem wykorzystuje taniec i ruch do procesu integracji sfery emocjonalnej, poznawczej, fizycznej i społecznej danej osoby.

Bazuje ona na założeniu, że ruch człowieka odzwierciedla jego indywidualny sposób myślenia i przeżywania emocji. Zdrowie wyraża się w integracji psychiki i ciała, a zaburzenie – w rozdzieleniu tej integracji i somatyzacji problemów psychicznych. W trakcie terapii stajemy się świadomi tego jak bardzo myśli, emocje i doświadczenia ciała są ze sobą połączone.

Psychoterapia ta obejmuje m.in. teorie dotyczące jednostki i grupy w zakresie komunikacji niewerbalnej, psychologii rozwojowej, rozwojowego ruchu ciała oraz analizy ruchu.

Adresowana jest zarówno do dzieci, młodzieży, jak i osób dorosłych. Znajduje zastosowanie w służbie zdrowia, edukacji, programach profilaktycznych i prewencyjnych.

Ruch w psychoterapii tańcem i ruchem

Jest pojmowany bardzo szeroko. Mieszczą się w nim zarówno postawa ciała, gest, oddech, naturalny, spontaniczny ruch, taniec improwizowany, bezruch, jak i różnego rodzaju sekwencje ruchowo-taneczne.

Po co RUCH w psychoterapii? Ponieważ:

• ciało i umysł pozostają ze sobą w stałej wzajemnej interakcji
• w ciele człowieka zawarta jest jego historia, poruszając spontanicznie ciałem poruszamy ukryte w nim historie
• osobowość i stan emocjonalny człowieka wyrażają się poprzez postawę ciała i sposób poruszania się
• zmiana na poziomie odczuwania ciała i zakresu ruchu ma wpływ na całościowe funkcjonowanie człowieka i odzwierciedla się w zmianach w innych sferach jego życia

Ponadto RUCH:

• daje dostęp do nieświadomych uczuć, które choć często wyparte wciąż istnieją w ciele
• ruch pomaga integrować to co świadome z nieświadomym, emocje z ciałem i umysłem
• pozwala na poznanie reakcji ciała i otworzenie się na płynące z niego odczucia
• pomaga zwiększyć dostęp do pełniejszego odczuwania, wyrażania i nazywania trudnych emocji
• ruch pobudza wyobraźnię, umożliwia tworzenie i przeżywanie nowych doświadczeń

Dlatego psychoterapeuta DMT wykorzystuje w procesie psychoterapii oprócz elementów werbalnych także proces twórczy, metaforę ruchową oraz analizę i obserwację ruchu. Wspiera pacjenta w dostrzeganiu i rozwijaniu spójności miedzy myślami, emocjami, wrażeniami z ciała i działaniem. Ruch może sprzyjać ujawnianiu się tych doświadczeń lub stać się dla nich formą wyrazu.

Metody i techniki, które stosuję to m.in.

Metody z zakresu DMT (w tym głównie Analiza Ruchu Rudolfa Labana LMA), choreoterapii, Being in Movement (BIM), elementy SE (Somatic Experience), ruch autentyczny,  improwizacja, techniki ekspresyjne, aktywne wizualizacje, ćwiczenia relaksacyjne, trening autogenny, różne techniki pracy ze świadomością ciała, różne techniki pracy z przekonaniami, praca z głosem, praca z symboliką ciała, przestrzeni i metaforą ruchu, różne techniki projekcyjne.

Czynniki terapeutyczne

Wspólne dla psychoterapii tańcem i ruchem oraz choreoterapii są:

ekspresja, rytm, witalizacja, symbolika ciała i metafora ruchu, synchronia (w tym własna i interakcyjna), kształtowanie, integracja, poczucie wspólnoty, refleksja i klaryfikacja, zabawa. Szczegółowy ich opis znajdziesz na stronie Polskiego Stowarzyszenia Psychoterapii Tańcem i Ruchem.